Vorige week had ik een gezellig bezoekje in Wageningen gepland, en onderweg kom je dan langs een relatief klein maar toch erg interessant natuurgebied. De Blauwe Kamer. In dit gebied onder beheer van Utrechts Landschap heeft het water van de Nederrijn vrij spel, dit zorgt voor dynamiek in het gebied en dus ook een grote variatie aan planten en dieren. Vooral vogelliefhebbers zoals ik zouden zich hier goed kunnen vermaken, want volgens de website is het een waar vogelparadijs. En nu had ik tijd om in de ochtend even daar te stoppen en een kijkje te nemen. Het stelde niet teleur. Ondanks het wat grijze weer veel mooie vogelsoorten gezien, en vooral genoten van de grote kolonie broedende Lepelaars, Blauwe Reigers en Aalscholvers.
Drie uur in een vogelkijkhut rondhangen
De dagen ervoor had ik al wat lange wandelingen gemaakt, dus wandelen was niet echt het doel van deze ochtend. Gelukkig is er een mooie grote vogelhut waar je uitkijkt op de broedende Lepelaars, Aalscholvers en Blauwe Reigers. Genoeg te zien en beleven dus. Terwijl nog niet alle Lepelaars die in Nederland broeden zijn teruggekomen uit hun overwinteringsgebieden zitten er al een aantal op het nest.
De Lepelaar is een goed voorbeeld van het succes van natuurbescherming. In 1970 broedden er nog maar zo’n 170 paartjes in Nederland, maar inmiddels zijn dit er zeker 3.400! (meer over cijfers) Super goed nieuws natuurlijk, want dit zegt dat het goed gaat met de ontwikkeling van meer dynamische natte natuurgebieden in Nederland. Ze broeden vooral laag bij de grond in moerassige gebieden en dichte rietvelden, maar in toenemende mate in moeilijk bereikbare bomen en struiken. In de Blauwe Kamer is het de laatste optie. In een ondergelopen wilgenbos broeden ze dus tussen de Reigers en Aalscholvers. Gezellig druk, en veilig.
Naast de broedende Lepelaars zaten er ook nog een drietal gezellig samen te badderen, een prachtig schouwspel. En ondertussen waren andere soorten natuurlijk ook druk met partners voeren, takken aanslepen voor het nest, een plekje verdedigen tegen de buren etc. Een gezellige drukte. Ook de Visdiefjes vlogen regelmatig boven het water. Uren gekeken naar het spektakel. En gezocht naar de Kwak.. Ja die vogel bestaat echt. Het is een kleine reiger die hoofdzakelijk in de nacht/schemer actief is. Hij is in dit gebied regelmatig te aanschouwen, dus ik hoopte ook dat geluk te hebben. Alles afturen, met vele andere vogelaars in de hut die hetzelfde hoopten als ik. Allemaal met grote camera’s of telescoop. Fijn als je je even voelt als heel normaal in plaats van als de uitzondering. Gezellige gesprekken zo tussendoor over mooie soorten die recent gezien zijn en hoe ik helemaal uit Brabant in de Blauwe Kamer terechtkom.
K3: Kwikstaart, Koereiger en Kwak?
Voor de vogelhut kwam regelmatig een rap en klein vogeltje langs, een met een schel hoog roepje en een kwikkende staart. Dit was de Witte Kwikstaart. Een veelvoorkomende broedvogel in Nederland, maar daarom niet minder leuk om te zien.
Helaas ondertussen nog steeds geen Kwak. Een andere soort die ook zeker noemenswaardig en bijzonder is in Nederland is de Koereiger. Een klein wit reigertje (komt oorspronkelijk uit Afrika) dat een behoorlijke opmars aan het maken is in ons land. Een eerdere blog vertelde ik dat ik hem gezien had in de Zonzeelsche Polder. Ze overwinteren inmiddels namelijk in best redelijke aantallen in Nederland, maar broeden is nog zeer zeldzaam. Toch had het er in de Blauwe Kamer wel enige schijn van dat het tot broeden zou kunnen komen. Er was een viertal Koereigers aanwezig, en daarvan waren er twee in een prachtig broedkleed te zien. Ook gingen ze op een gegeven moment tussen de andere kolonievogels zitten, misschien toch oriënterend op een geschikte nestplaats? Voor het voedsel zijn ze niet zo afhankelijk van waterrijk gebied, maar in de Blauwe Kamer is ook een groot gedeelte bloemrijk grasland. Hier grazen Konik paarden en Galloway runderen, en dit is nu net wat wel interessant is voor de Koereigers. Ze foerageren graag tussen het vee dat insecten of andere kleine beestjes opjaagt tijdens het grazen.
Maar geen Kwak gezien. Helaas.. misschien dat ik hem een andere keer of ergens anders nog eens zie. Op zich heb ik ze natuurlijk al wel gezien in de dierentuin of tijdens een van mijn reizen in het buitenland, maar een in het wild in Nederland blijft wel een kleine wens van mij. Eenmaal thuis ging ik natuurlijk mijn foto’s terugkijken en wat ik daar toch op vond; op een van de foto’s die ik maakte van een overvliegende Koereiger is onderin de rechterkant van mijn foto toch per ongeluk een Kwak te zien. Geen topfoto, maar zeker herkenbaar een kleine reiger met donkergrijze rug en kop én heel herkenbare rode poten (ze zijn alleen rood in de broedperiode). Hoe kon ik die gemist hebben. Teveel te zien op een klein stukje, daar steken we het maar op. Volgende keer toch nóg wat beter zoeken.
Met nog een klein ommetje door het gebied ging ik terug naar mijn auto. Onderweg af en toe wat miezerregen, maar ook nog wat leuke voorjaarsvogels. Een drukke zang viel me op die ik dit seizoen nog niet eerder had gehoord. en ja, op het bordje voor het stiltegebied zat een prachtige man Gekraagde Roodstaart. Ondertussen ook weer veel Tjiftjaffen en Zwartkoppen te horen. Allemaal terug uit Afrika om in Nederland te broeden.
NatureLaurie 