Het is al een aardige periode prachtig zonnig weer, dus heb ik veel gewandeld. Veel wandelen levert ook vaak veel mooie foto’s op, maar niet zoveel tijd om deze uit te zoeken. Zo ging ik de laatste week van februari naar mijn vertrouwde St Maartenspolder, de Zonzeelse polder, Kelsdonk en liep ik nog een mooie ronde in de Ooijpolder bij Nijmegen. Veel zon, een beetje lente en ook nog aardig wat wintergasten.
St Maartenspolder
Doordeweeks had ik de laatste week van februari niet zo veel tijd om lang op pad te gaan, dus hield ik het bij de kleine momenten pakken en dichtbij huis een rondje doen. Dat komt dan meestal neer op het Gastels Laag of de Hoevense Beemden en St Maartenspolder. De laatste was het deze keer, altijd leuk met mooie Hollandse wolkenluchten. Qua vogels was het vrij rustig, ik heb voornamelijk nog de Kolganzen en Grauwe Ganzen gezien. En ik had weer veel geluk om de Smelleken (kleine valk die alleen in de winter en op doortrek in Nederland te zien is) in de verte te zien. De Hazen zijn lekker op pad in de polder, en de Kleine Zilverreiger kwam ook nog even mooi voor mijn lens zitten.
Zonzeelse polder
We gingen zaterdagochtend vroeg op pad met als doel eigenlijk de hoop om nog Wilde Zwanen te zien en de Koereiger die daar al een tijdje rondhangt. En al snel toen ik het gebied in reed kwam toevallig de Koereiger aanvliegen. Een kort moment zat hij naast de auto bij de sloot. Helaas ging hij snel verderop in het veld tussen de Knobbelzwanen zitten. Dat was een tweede witte reiger soort, een die nog vrij zeldzaam is maar steeds vaker wordt gezien in de Nederlandse polders.
De Koereiger, het is een van de zeldzamere reigersoorten van Nederland. Oorspronkelijk komt hij uit Afrika, de meeste mensen zullen deze reiger dan ook meer met verre vakanties associëren. Ikzelf zag ze ook jaren geleden op vakantie in Zuid-Afrika. Best een vreemd gezicht dan die Koereiger in de koude Nederlandse polder. De Koereiger is niet sterk gebonden aan water en is meestal tussen koeien, schapen of paarden te vinden in de weilanden. Tussen het grazende vee vindt hij een groot deel van zijn voedsel; opgejaagde insecten. Broeden doet hij voor zover bekend nog niet succesvol in Nederland, wel in Zuid-Frankrijk, Spanje en Griekenland. De Koereiger is een kleine reiger, het grootste verschil met de andere witte reigers in Nederland is dat de nek en snavel meer gedrongen zijn in verhouding. De Kleine Zilverreiger heeft een zwarte snavel, en de Koereiger en Grote Zilverreiger hebben een gele snavel. Het verschil tussen de Koereiger en Grote Zilverreiger is natuurlijk vooral de grootte en de verhoudingsgewijze langere poten, nek en snavel bij de Grote Zilverreiger.
We reden verder naar een plek waar je een klein stukje kunt wandelen. De Kieviten en Veldleeuweriken waren volop aan het baltsen en buitelen. Het was een mooi voorjaars tafereel bij een heerlijk zonnig, maar ook nog licht bevroren landschap. De Smienten en Wintertalingen zaten nog rustig te slapen. Maar in de lucht was dus genoeg te beleven. De lucht was strakblauw, en dat maakte een mooie gelegenheid voor het fotograferen van wat overvliegende vogels als de Kievit, Brandganzen en een Bruine Kiekendief.
Laarzenpad Kelsdonk
Na een rondje bij de Zonzeelse polder reed ik nog naar Kelsdonk. Het was lang geleden dat ik daar geweest was, en ik besloot het er weer eens op te wagen of het laarzenpad begaanbaar was. Het eerste stuk leek goed mee te vallen, maar in de elzenbossen was het flink modderig. En bij het laatste bosje op de route zag ik wandelaars voor mij omkeren. Die waren vast niet bekend met het gebied en de noodzaak van laarzen. Ik was vastberaden de route af te lopen in plaats van terug te lopen. Het water stond op een aantal plekken tot de rand van mijn laarzen, maar gelukkig heb ik het droog kunnen houden. Het was een leuke wandeling met Reeën, hommels en natuurlijk nog meer vogels. Echte wintersoorten wel, want ik zag een Kramsvogel en een grote groep Sijsjes. Bijzonder die periode die zo tussen winter en lente in zit. Het maakt me enthousiast voor alle mooie vogels en vogelzang die weer gaat komen.
Veel Kolganzen in de Ooijpolder
Op zondag heb ik met vrienden nog een mooie ochtend gewandeld in de Ooijpolder bij Nijmegen. Ik heb in Nijmegen gestudeerd en zeven jaar daar gewoond, dus het voelt toch altijd als een beetje thuiskomen. Tijdens het wandelen genoten van de mooie landschappen en het uitzicht op de Waalbrug. Ook zagen we vanaf een uitkijktoren Ooievaars die zichzelf aan het poetsen waren op het nest. Voorjaar in de bol, en voorjaar in de bloesem van de Sleedoorn. Ook veel vogels gezien; zingende en baltsende standvogels (Koolmees, Staartmees en Torenvalk) en een foeragerende wintergast (Koperwiek). Helaas zat het allemaal wel wat ver weg om goed te fotograferen. Behalve een tweetal Bergeenden en de Kolganzen, die laatste kwamen met honderden overgevlogen van het water naar de omliggende weilanden om te gaan foerageren. Een indrukwekkend gezicht was het, zoveel Kolganzen bij elkaar.
NatureLaurie 